این مقاله به تبیین مبادی افعال ارادی انسان و ارتباط آن با تربیت دینی پرداخته و اهداف و راهکارهای موثر در این حوزه را بررسی می کند.
مقدمه:
تربیت دینی، فرآیندی است که در آن باورهای دینی تقویت شده و به عملیاتی شدن آموزه ها پرداخته می شود. بدون شناخت درست از انسان، این فرآیند دچار خطاهای زیادی خواهد شد. بنابراین، برای رسیدن به تربیتی مؤثر، ضروری است که هم به آموزه های دینی توجه شود و هم ویژگی های فطری و ارادی انسان به دقت مورد تحلیل قرار گیرد. بر اساس مبانی فلسفی، انسان دارای توانایی اراده است که برای هر عمل ارادی، نیازمند معرفت و شناخت به مفید بودن آن عمل است. این روند از ایجاد میل و گرایش تا اراده و در نهایت انجام فعل ادامه می یابد.
فیلسوفان مسلمان در طول تاریخ کوشیده اند تا مبادی افعال ارادی انسان را توضیح دهند و این مبانی می تواند مبنای تربیت دینی قرار گیرد. با شناخت این مبادی، مربی دینی قادر خواهد بود تا درک بهتری از فرآیند تربیتی داشته باشد و از آموزه های دینی برای رفع نیازهای روانی و معنوی انسان بهره برداری کند. یکی از اهداف تربیت دینی، ایجاد انگیزه و میل به اعمال دینی است، که در نهایت به تقویت رفتارهای اخلاقی و دینی در فرد منجر می شود.
در این مقاله ابتدا به تبیین مبادی افعال ارادی و ارتباط آن با تربیت دینی پرداخته خواهد شد. سپس، راهکارهایی برای رسیدن به اهداف تربیت دینی و استفاده از این مبادی به طور کاربردی ارائه خواهد شد تا فرد به شناخت و عمل به آموزه های دینی برسد.
مباحث فلسفی و دینی که در طول تاریخ در رابطه با انسان و تربیت دینی مطرح شده است، می تواند گامی مهم در پیشبرد فرآیند تربیتی باشد و به نتایج موثر در شکل گیری شخصیت دینی انسان کمک کند.
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
پیشینه
مبادی افعال اختیاری
نکاتی درباره علم
نکاتی درباره شوق
نکاتی درباره اراده
علّت غائی
توضیح
اهداف تربیت دینی
در مقام باور
در مقام عمل
راهکارها
راه کار اول: راهی برای تقویت شوق و محبّت به خداوند تعالی
راه کار دوم: راهی برای تضعیف حبّ دنیا
نتیجه گیری
منابع
