این پاورپوینت به بررسی حرکت شناسی ساختاری مفصل ران و کمربند لگنی، شامل آناتومی استخوان ها، لیگامنت ها، عضلات و حرکات عملکردی این ناحیه می پردازد.
مقدمه
حرکت شناسی ساختاری مفصل ران و کمربند لگنی یکی از موضوعات مهم در آناتومی کاربردی است که نقش بنیادی در تحلیل مکانیک بدن ایفا می کند. این ساختار شامل عناصر پیچیده ای است که هماهنگی آن ها برای عملکرد صحیح اندام تحتانی ضروری است. مفصل ران به عنوان مفصلی گوی و کاسه ای، توانایی انجام حرکات چندجهتی را دارد که برای فعالیت های روزمره حیاتی است. شناخت دقیق ویژگی های این مفصل، پیش نیاز درک عملکرد پویای آن محسوب می شود.
کمربند لگنی از سه استخوان بی نام، خاجی و دنبالچه ای تشکیل شده است که با پیوستگی خاصی ساختار پایینی ستون مهره ها را به اندام تحتانی متصل می کنند. این ساختار اساسی نه تنها نقش اتصالی دارد، بلکه مرکز ثقل بدن را پشتیبانی کرده و تعادل ایستا و پویا را ممکن می سازد. به همین دلیل مطالعه دقیق ویژگی های حرکتی این ناحیه در حرکت شناسی اهمیت ویژه ای دارد.
استخوان ران به عنوان طولانی ترین استخوان بدن، از نظر ساختاری شامل بخش هایی مانند سر استخوان ران، گردن، تروکانتر بزرگ و کوچک است. این اجزا با اتصال به استابولوم لگن، مفصلی بسیار پایدار ولی در عین حال متحرک را تشکیل می دهند. پایداری و حرکت در این مفصل به واسطه طراحی ساختاری و حمایت لیگامنت ها و عضلات میسر می شود.
رباط های اطراف مفصل ران مانند رباط خاصره ای-رانی، شرمگاهی -رانی و نشیمنگاهی-رانی، از اجزای کلیدی در حفظ ثبات این مفصل محسوب می شوند. هر یک از این لیگامنت ها با جهت گیری خاص خود، حرکات خاصی را محدود کرده و به پایداری دینامیکی مفصل کمک می کنند. بررسی عملکرد هر رباط در موقعیت های مختلف حرکتی، برای درک دقیق تر محدودیت ها و دامنه حرکات ضروری است.
از منظر عملکرد عضلانی، عضلات زیادی در حرکات مفصل ران و تثبیت لگن مشارکت دارند. عضله سوئز خاصره ای، عضلات سرینی (ماکسیموس، مدیوس و مینیموس)، عضلات نزدیک کننده، همسترینگ ها و عضلات چرخاننده خارجی از جمله مهم ترین گروه های عضلانی این ناحیه هستند. فعالیت این عضلات به شکل هماهنگ برای ایجاد حرکت یا حفظ وضعیت مورد نیاز است.
حرکات اصلی مفصل ران شامل فلکشن، اکستنشن، ابداکشن، اداکشن، چرخش داخلی و چرخش خارجی است. هر یک از این حرکات، با توجه به وضعیت مفصل و مشارکت عضلات خاص، در فعالیت های عملکردی مانند راه رفتن، نشستن، بلند شدن و پریدن نقش دارند. بررسی دقیق محورهای حرکتی و دامنه های حرکاتی هر یک از این الگوها، از دیدگاه حرکت شناسی ساختاری اهمیت ویژه ای دارد.
همراهی حرکات مفصل ران چپ و راست، در فعالیت های دوطرفه مانند راه رفتن و دویدن نقش مهمی دارد. هماهنگی این حرکات موجب تعادل در حرکت خطی و چرخشی بدن شده و پایداری کلی آن را افزایش می دهد. همچنین این هماهنگی از طریق عملکرد متقابل عضلات مخالف و سینرژیستی در هر سمت حاصل می شود که تحلیل آن بخشی از مطالعه حرکت شناسی ساختاری است.
حرکت شناسی ساختاری مفصل ران و کمربند لگنی را باید به عنوان یک سیستم یکپارچه در نظر گرفت. ارتباط بین عناصر استخوانی، رباطی و عضلانی، نه تنها حرکت را ممکن می سازد، بلکه کنترل دقیق آن را تضمین می کند. فهم این سیستم به صورت تحلیلی و ترکیبی، دید جامع تری از عملکرد بدن در شرایط مختلف فراهم می کند.
فهرست برخی از مطالب:
ساختار استخوانی ران و لگن
مفصل ران
حرکات مفصل ران
همراهی حرکات مفصل ران راست و مفصل ران چپ:
لیگامنت های مفصل ران
عوامل محدود کننده حرکات ران
عضلات مفصل ران
