این پاورپوینت به بررسی این موضوع می پردازد که مکانیسم دفاعی چیست، چگونه به صورت ناهوشیار عمل می کند و چه نقش هایی در ادراک واقعیت و اضطراب دارد.
مقدمه
مکانیسم های دفاعی، به عنوان بخشی از ساختار روان شناختی انسان، واکنش هایی ناخودآگاه هستند که برای حفظ تعادل روانی و کاهش اضطراب به کار گرفته می شوند. این واکنش ها در مواجهه با واقعیت های ناخوشایند یا اضطراب زا، بدون آگاهی فرد، مسیر ادراک یا بیان هیجانات را تغییر می دهند. نظریه های روان شناسی به ویژه مکتب روان تحلیلی فروید، مکانیسم های دفاعی را ابزارهایی می دانند که «خود» برای مقابله با فشارهای درونی و بیرونی استفاده می کند.
پایه ی شکل گیری مکانیسم های دفاعی بر تضاد میان امیال ناهشیار و محدودیت های بیرونی استوار است. هنگامی که فرد در پذیرش واقعیت دچار ناتوانی یا اضطراب شدید می شود، ذهن به صورت خودکار به استفاده از این مکانیسم ها روی می آورد. به عنوان مثال، فرد ممکن است ناخودآگاه واقعیت های تلخ را انکار کند یا آن را به شکل قابل قبول تری تفسیر نماید.
نکته ی مهم در مورد مکانیسم های دفاعی این است که آنها هم در افراد به ظاهر سالم و هم در کسانی که با اختلالات روانی مواجه اند، دیده می شوند. تفاوت اصلی در میزان، شدت و فراوانی استفاده از این مکانیسم ها است. استفاده ی متعادل از آنها می تواند نشانه ی سازگاری باشد، در حالی که استفاده ی افراطی یا مکرر ممکن است زمینه ساز اختلالات روانی شود.
هر مکانیسم دفاعی دارای ویژگی های مشترکی نظیر ناهشیار بودن، تحریف واقعیت، و عملکرد محافظتی است. با وجود این، مکانیسم ها می توانند بسیار متنوع باشند و از انکار و فرافکنی تا واپس روی و جبران را شامل شوند. شناخت دقیق این سازوکارها در تحلیل رفتارهای انسانی بسیار اهمیت دارد.
اضطراب، یکی از مهم ترین محرک های فعال سازی مکانیسم های دفاعی است. هر زمان که ذهن در معرض تهدید یا تعارض قرار می گیرد، سازوکارهای دفاعی برای کاهش تنش و حفظ انسجام روانی فعال می شوند. این واکنش ها به قدری سریع و ناهوشیارانه رخ می دهند که فرد به ندرت متوجه آنها می شود.
در بررسی یک نمونه ی عینی، مصاحبه ی مشاوری با زنی ۴۶ ساله که دچار افسردگی های دوره ای است، نشان می دهد که مکانیسم هایی مانند سرکوب، جابه جایی و فرافکنی در گفتار و رفتار او به وضوح دیده می شود. چنین نمونه هایی کاربرد عملی این نظریه را در تحلیل روان شناختی رفتاری ملموس می سازد.
در ساختار روان شناختی، «خود» نقشی کلیدی در انتخاب و به کارگیری مکانیسم های دفاعی ایفا می کند. این بخش از شخصیت، در تلاش برای مدیریت تعارض ها میان «نهاد» و «فرامن» و همچنین خواسته ها و واقعیت، به طور ناهشیارانه مسیرهایی دفاعی را فعال می کند.
شکست در عملکرد این مکانیسم ها می تواند به بروز اختلالات روانی منجر شود. زمانی که دیگر مکانیسم های دفاعی قادر به محافظت از فرد در برابر اضطراب ها نباشند، احتمال فروپاشی روانی یا تجربه ی پریشانی های شدید افزایش می یابد. از این رو، مکانیسم های دفاعی نه تنها ابزارهایی پیچیده و ناپیدا هستند، بلکه بررسی عملکرد آنها در درک عملکرد ذهن انسان جایگاهی بنیادین دارد.
فهرست مطالب
مقدمه
تعریف
یک مثال
خود و مکانیسم های دفاعی
اضطراب کلید استفاده از مکانیسم های دفاعی
ویژگی مشترک مکانیسم های دفاعی
تعریف واقعیت
عمل در سطح ناهوشیار
اختلالات روانی و مکانیسم های دفاعی
استفاده مداوم و مکرر از مکانیسم های دفاعی
شکست های مکانیسم دفاعی
پایان
