این پاورپوینت به بررسی فرآیندهای ادراک، نظام های حسی، نقشه ذهنی و نحوه انتقال پیام بر اساس سبک های پدیداری، احساسی، شنیداری و ارقامی در ارتباطات تصویر ذهنی می پردازد.
مقدمه:
ادراک انسان از واقعیت، فرآیندی پیچیده و چندلایه است که از طریق حواس پنج گانه آغاز شده و در نهایت به شکل گیری رفتار منتهی می شود. آنچه ما درک می کنیم، لزوماً همان چیزی نیست که در جهان خارج وجود دارد، بلکه تصویر ذهنی ما از واقعیت است که در بستر ذهن شکل می گیرد. این تصویر ذهنی، تحت تأثیر تجربیات، احساسات، فرهنگ و سیستم های ادراکی شکل می گیرد و در فرآیند ارتباط با دیگران نقش تعیین کننده ای دارد.
در ساختار ارتباطات تصویر ذهنی، انسان ها بر اساس نحوه دریافت اطلاعات از محیط پیرامون به چهار گروه پدیداری، احساسی، شنیداری و ارقامی تقسیم می شوند. این تقسیم بندی بر مبنای حسی است که هر فرد نسبت به آن واکنش سریع تر و دقیق تری دارد. این تفاوت ها در سبک های ارتباطی و ترجیحات رفتاری آن ها نمود پیدا می کند و بر نحوه پردازش پیام ها و واکنش به محیط اثر می گذارد.
افراد پدیداری، بیشتر از طریق دیدن با دنیا ارتباط برقرار می کنند. آن ها به نمودارها، رنگ ها و فضا توجه ویژه ای دارند و در ملاقات های رودررو، ترجیح می دهند فاصله ای مناسب و منطقی حفظ شود. از سوی دیگر، افراد احساسی گرایش دارند به تعامل فیزیکی نزدیک تر و محیطی آرام؛ آنها ارتباط را از طریق لمس و احساس تجربه می کنند.
در مقابل، شنیداری ها بیشتر به لحن، آهنگ صدا و کلمات بیان شده توجه دارند. برای آنها کیفیت صوتی، وضوح گفتار و تن صدا از اهمیت بالایی برخوردار است. در گفت وگوهایشان، تنوع در زیر و بم صدا دیده می شود و اغلب با عباراتی چون «صدای واضح» یا «به حرف هایت گوش می دهم» منظور خود را بیان می کنند.
در سوی دیگر طیف، افراد ارقامی قرار دارند که بر پایه منطق، داده ها و اطلاعات مستدل ارتباط برقرار می کنند. آن ها مفاهیم را ترجیحاً به صورت مکتوب، تعریف شده و ساختاریافته دریافت می کنند. واژه هایی مانند «تحلیل منطقی»، «رویکرد عددی» و «اطلاعات دقیق» در گفتارشان به کار می رود.
در فرآیند انتقال پیام، شناخت سبک ادراکی طرف مقابل نقش کلیدی دارد. اگر فردی پدیداری باشد، استفاده از تصاویر، نمودارها و رنگ بندی مناسب، مؤثرتر خواهد بود. در حالی که احساسی ها با حضور فیزیکی گرم، ارتباط چشمی و لحن آرام، پاسخ مثبتی نشان می دهند. شنیداری ها نیز از تنوع آوایی، وضوح بیان و گفت وگوی دوطرفه بیشترین بهره را می برند.
نحوه تشخیص سیستم جلوه افراد نیز بر اساس نوع واژه هایی است که به طور طبیعی در گفتارشان به کار می برند. پدیداری ها عباراتی نظیر «می توانم ببینم» یا «چیز خوبی به نظر می رسد» استفاده می کنند. شنیداری ها از اصطلاحاتی مانند «شنیدم که...» یا «صدا آشناست» بهره می گیرند. احساسی ها حس خود را با واژگانی مانند «احساس می کنم...» بروز می دهند.
افراد ارقامی اما با استفاده از عبارات تحلیلی نظیر «این روش منطقی است» یا «آمارها نشان می دهند» به تعامل می پردازند. این سبک واژه گزینی، درک روش های دریافت واقعیت از سوی مخاطب را تسهیل می کند و در برقراری ارتباط مؤثر و شفاف، نقش محوری دارد.
ارتباطات تصویر ذهنی مفهومی استراتژیک در فهم و شناخت تفاوت های سبک های ادراکی افراد و چگونگی اثرگذاری این تفاوت ها بر نحوه انتقال و دریافت پیام محسوب می شود. این درک عمیق، پایه ای برای تحلیل دقیق تر رفتارهای ارتباطی در محیط های مختلف فراهم می آورد.
