این پاورپوینت به بررسی فرایندها، طبقه بندی ها و تکنیک های مختلف در تکنولوژی آهنگری و نقش ماشین ها، دما و قالب در این فرایند صنعتی می پردازد.
مقدمه:
تکنولوژی آهنگری یکی از کهن ترین و در عین حال مهم ترین شاخه های شکل دهی فلزات به شمار می رود که در طول تاریخ دستخوش تحولات زیادی شده است. در این فناوری، فلزات با اعمال نیروهای فشاری موضعی به وسیله چکش، پرس یا دستگاه های مخصوص، تغییر شکل می دهند. این تغییر شکل تحت کنترل و با هدف دستیابی به قطعاتی با خواص مکانیکی و هندسی خاص انجام می شود.
آهنگری به عنوان یک فرایند صنعتی، از لحاظ روش اعمال نیرو و نوع ماشین آلات به چند دسته تقسیم می شود. چکش های آهنگری، پرس های مکانیکی، هیدرولیکی و ضربه ای از رایج ترین ماشین آلاتی هستند که در این حوزه به کار گرفته می شوند. انتخاب نوع ماشین وابسته به دقت مورد نیاز، حجم تولید و خواص نهایی قطعه است.
از منظر دمای تغییر شکل، تکنولوژی آهنگری به سه دسته اصلی تقسیم می شود: آهنگری داغ، گرم و سرد. آهنگری داغ در دماهای بالا انجام می شود و به دلیل کاهش مقاومت فلز، باعث سهولت شکل پذیری می گردد. در مقابل، آهنگری سرد در دمای محیط اجرا می شود و دقت بالاتری را به همراه دارد، هرچند نیازمند نیروی بیشتری است.
در طبقه بندی فرایندهای آهنگری، نوع قالب نقش تعیین کننده ای دارد. دو روش قالب باز و قالب بسته از شناخته شده ترین رویکردهای طراحی قالب ها در این حوزه هستند. در قالب های باز، فلز بدون محدودیت قالب تغییر شکل می دهد، در حالی که در قالب های بسته شکل نهایی قطعه با دقت بیشتری کنترل می شود.
فرایند آهنگری قالب بسته برای تولید قطعاتی با هندسه دقیق، تکرارپذیر و خواص مکانیکی مطلوب مناسب تر است. در این روش، نیاز به قالب سازی دقیق و ماشین آلات پیشرفته تر وجود دارد. اما نتیجه کار معمولا قطعه ای با کیفیت سطحی و ابعادی بسیار بالا خواهد بود.
در مقابل، آهنگری قالب باز بیشتر برای تولید قطعات بزرگ یا ابتدایی به کار می رود. کنترل دستی یا نیمه خودکار در این روش، امکان انعطاف پذیری بالاتری را فراهم می سازد، اما دقت نهایی ممکن است کمتر باشد. این روش هنوز هم در صنایع سنگین کاربرد گسترده دارد.
فناوری های نوین در تکنولوژی آهنگری با ورود ابزارهای عددی و کنترل دیجیتال، باعث بهینه سازی مصرف انرژی، افزایش دقت و کاهش ضایعات شده اند. استفاده از شبیه سازی های کامپیوتری برای طراحی قالب و پیش بینی رفتار فلز در طول فرایند، تحولی عظیم در این صنعت به وجود آورده است.
توسعه آلیاژهای خاص و مواد مقاوم در برابر حرارت، باعث افزایش کارایی ماشین های آهنگری شده است. همچنین بهره گیری از روش های جدید پیش گرم و کنترل دقیق دما، امکان تولید قطعات با خواص مکانیکی بهینه را فراهم کرده است. این پیشرفت ها نقش کلیدی در ارتقاء کیفی محصولات نهایی دارند.
تکنولوژی آهنگری نه تنها به عنوان یک فرایند سنتی بلکه به عنوان بستری برای نوآوری در تولید قطعات فلزی با ویژگی های خاص مطرح است. تنوع در فرایندها، قالب ها، ماشین ها و دماهای مورد استفاده، این تکنولوژی را به یکی از ستون های اصلی تولید صنعتی تبدیل کرده است.
