این پاورپوینت به بررسی انواع کودهای مورد استفاده در زراعت دیم، نقش آنها در بهبود تغذیه گیاه، زمان مصرف بهینه و تأثیر شرایط اقلیمی بر عملکرد کوددهی می پردازد.
مقدمه
کودها به عنوان منابع تأمین کننده عناصر غذایی، نقش کلیدی در بهبود رشد گیاهان دارند. در زراعت دیم، به دلیل محدودیت های رطوبتی، انتخاب و مصرف بهینه کودها از اهمیت بالایی برخوردار است. این کودها در دو دسته کلی آلی و معدنی تقسیم بندی می شوند که هر یک تأثیر متفاوتی بر حاصلخیزی خاک و عملکرد محصول دارند.
در مناطق خشک و نیمه خشک، میزان تبخیر بالاتر از بارندگی است و در نتیجه، دسترسی گیاهان به رطوبت محدود می شود. این شرایط، مدیریت تغذیه ای مزارع دیم را پیچیده تر کرده و ضرورت استفاده از کودهای خاص را افزایش می دهد. کودهای شیمیایی فسفره و ازته به دلیل نقش مهمی که در افزایش راندمان تولید ایفا می کنند، در این نوع زراعت کاربرد گسترده ای دارند.
ازت، یکی از عناصر ضروری برای رشد گیاه است که به شکل های مختلفی همچون آمونیاک، نیترات و نمک های آمونیوم در کودهای ازته وجود دارد. این ترکیبات به عنوان منابع اصلی نیتروژن، تأثیر مستقیمی بر توسعه برگ و افزایش عملکرد محصول دارند. از سوی دیگر، کودهای فسفره مانند سوپر فسفات ها و فسفات های آمونیومی در توسعه ریشه و افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش های محیطی مؤثرند.
مصرف این کودها باید بر اساس نوع خاک، نیاز گیاه و میزان رطوبت موجود تنظیم شود تا جذب مواد مغذی بهینه گردد. به کارگیری روش های نوین مدیریت رطوبت و بهبود راندمان کوددهی، امکان افزایش بهره وری در اراضی دیم را فراهم می سازد. با رعایت اصول صحیح کوددهی، می توان کمبود مواد غذایی خاک را جبران کرده و تولید محصولات زراعی را در این مناطق بهبود بخشید.
