این پاورپوینت به بررسی زندگی و آثار هوشنگ ابتهاج (سایه)، تأثیر او بر شعر معاصر و تصحیح دیوان حافظ پرداخته و نمونه هایی از اشعار او را ارائه می دهد.
مقدمه:
هوشنگ ابتهاج، با تخلّص سایه، از چهره های برجسته شعر معاصر فارسی است که در هر دو سبک غزل و شعر نیمایی آثاری ماندگار از خود به جا گذاشته است. او در سال ۱۳۰۶ خورشیدی در رشت زاده شد و با مجموعه هایی چون سیاه مشق، شبگیر و تاسیان جایگاه خود را در ادبیات فارسی تثبیت کرد. سبک شعری او ترکیبی از سنت و نوآوری است که از یک سو ریشه در غزل کلاسیک فارسی دارد و از سوی دیگر، تجربه های تازه ای را در قالب نیمایی می آزماید.
از برجسته ترین اقدامات او در زمینه پژوهش ادبی، تصحیح دیوان حافظ است که با نام حافظ به سعی سایه منتشر شده است. این اثر که به دلیل دقت نظر و سبک خاص ابتهاج مورد توجه قرار گرفته، همراه با ترجمه ابیات عربی توسط دکتر محمّدرضا شفیعی کدکنی، از نسخه های معتبر حافظ پژوهی به شمار می رود.
سایه در کنار شاعری، نگاهی ژرف به تحولات اجتماعی و فرهنگی داشت و در آثارش، مضامین عاشقانه، اجتماعی و فلسفی در هم آمیخته اند. اشعار او اغلب رنگ و بویی از تغزل دارند و سرشار از تصاویر خیال انگیز و زبانی شفاف و دل نشین هستند. بسیاری از سروده های او، به واسطه زبان موسیقایی و مضامین عمیق، مورد توجه آهنگسازان و خوانندگان قرار گرفته و در حافظه جمعی ایرانیان جایگاه ویژه ای یافته اند.
از جمله آثار مشهور او می توان به مجموعه های سراب، هنر گام زمان و یادگار خون سرو اشاره کرد. شعرهای او، به ویژه در قالب غزل، همچنان در میان علاقه مندان ادبیات فارسی طنین انداز هستند. همچنین، گزیده اشعار او با عنوان آینه در آینه به کوشش دکتر شفیعی کدکنی گردآوری شده است که نمایانگر جلوه های مختلف سبک و اندیشه او در شعر فارسی است.
هوشنگ ابتهاج نه تنها شاعر، بلکه اندیشمندی بود که در شعر خود بازتابی از دوران خویش را ارائه داد و با استفاده از زبانی فخیم و تصویری، توانست جایگاه ممتازی در ادبیات معاصر ایران بیابد.
