نمونه فرم تقاضای اخذ مجوز ( اجازه مخصوص ) صدور دستور موقت، برای جلوگیری فوری از اقدامات زیان بار در دعاوی مدنی به کار می رود و اهمیت قانونی دارد.
نمونه فرم تقاضای اخذ مجوز ( اجازه مخصوص ) صدور دستور موقت، یکی از مهم ترین اسناد در دعاوی مدنی است که برای پیشگیری از اقدامات فوری و زیان بار توسط طرف مقابل تنظیم می شود. این فرم معمولاً در مواردی استفاده می شود که ذی نفع احتمال ورود ضرر غیرقابل جبران را مطرح کرده و خواهان دخالت فوری دادگاه برای صدور قرار دستور موقت است.
در این فرم، خواهان با ذکر مشخصات پرونده، طرفین دعوی و موضوع خواسته، تقاضای صدور مجوز دستور موقت را مطرح می کند. استناد به مواد ۳۱۲ تا ۳۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی، مبنای حقوقی صدور این مجوز است و قاضی مربوطه نیز در صورت احراز شرایط قانونی، با صدور اجازه مخصوص، مسیر صدور قرار دستور موقت را هموار می سازد.
نمونه فرم تقاضای اخذ مجوز ( اجازه مخصوص ) صدور دستور موقت معمولاً در مواقعی مانند جلوگیری از نقل و انتقال اموال، جلوگیری از اجرای قرارداد یا توقف عملیات اجرایی کاربرد دارد. این فرم باید با دقت، بدون قلم خوردگی و بر روی سربرگ رسمی شعبه تنظیم شود و توسط مقام قضایی امضا گردد تا اعتبار داشته باشد.
تکمیل صحیح این فرم، موجب تسریع در رسیدگی فوری به دعاوی و جلوگیری از تضییع حقوق خواهان می شود. استفاده از نسخه های استاندارد و قانونی از این فرم، ضامن استحکام تصمیمات قضایی و کاهش احتمال رد درخواست توسط دادگاه است. لذا شناخت دقیق ساختار و محتوای این فرم برای وکلا، قضات و مراجع حقوقی ضروری است.
