این پاورپوینت به بررسی مفاهیم، اصول، اهداف، ویژگی ها، نمونه های اجرایی و دیدگاه معماران درباره معماری پایدار و جایگاه آن در طراحی معاصر می پردازد.
مقدمه:
معماری پایدار به عنوان یک جریان نوین در عرصه طراحی و ساخت، پاسخی به بحران های زیست محیطی، انرژی و رشد شتاب زده شهرنشینی است. این نوع معماری با هدف هماهنگی کامل با محیط زیست، کاهش مصرف منابع و حفظ کیفیت زندگی نسل های آینده شکل گرفته است. اصول حاکم بر معماری پایدار برخاسته از تفکر سیستمی و نگرش بلندمدت به توسعه و طراحی می باشند که در بستر آن، هر تصمیم معمارانه از جنبه های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی ارزیابی می گردد.
نقطه تمایز معماری پایدار با سایر سبک ها در تاکید بر چرخه عمر ساختمان، از مرحله طراحی و انتخاب مصالح تا بهره برداری و حتی بازیافت آن است. مصالح بومی، منابع تجدیدپذیر، انرژی های پاک و طراحی مبتنی بر اقلیم از جمله ویژگی های بارز این شیوه طراحی هستند. چنین رویکردی نه تنها با طبیعت در تضاد نیست، بلکه از ظرفیت های آن برای دستیابی به ساختاری هوشمند، مقاوم و کم مصرف بهره می گیرد.
تاریخچه معماری پایدار را باید در واکنش به پیامدهای منفی معماری مدرن جست و جو کرد. در میانه قرن بیستم، با افزایش مصرف بی رویه انرژی و مصالح صنعتی، آلودگی ها، تغییرات اقلیمی و کاهش منابع طبیعی، زمینه های شکل گیری نگرش های نو در معماری فراهم شد. این تحول ذهنی، به ظهور معمارانی انجامید که در پی پیوند دوباره میان انسان، فضا و طبیعت بودند.
یکی از مهم ترین اصول معماری پایدار، طراحی مبتنی بر اقلیم است. در این اصل، فرم، جهت گیری، نورگیری و تهویه طبیعی ساختمان بر اساس موقعیت جغرافیایی و ویژگی های محیطی آن تعریف می شود. استفاده از سایه بان های طبیعی، پنجره های دو جداره، عایق بندی حرارتی و تهویه متقاطع از جمله راهکارهایی هستند که در این مسیر به کار گرفته می شوند.
در کنار اصول طراحی، انتخاب مصالح نیز نقش مهمی در پایداری بنا دارد. بهره گیری از مصالحی با انرژی نهفته پایین، قابل بازیافت و دارای منشأ محلی از جمله مهم ترین راهبردهای معماری پایدار به شمار می رود. این انتخاب ها نه تنها باعث کاهش آلودگی های زیست محیطی می شوند بلکه از نظر اقتصادی نیز توجیه پذیرتر هستند.
معماری پایدار تنها به ابعاد کالبدی و فنی محدود نمی شود، بلکه جنبه های فرهنگی و اجتماعی را نیز در بر می گیرد. تعامل سازنده با بافت های تاریخی، توجه به هویت محلی و مشارکت دادن جامعه در فرآیند طراحی از ویژگی هایی هستند که پایداری اجتماعی را نیز در این شیوه معماری تضمین می کنند.
معماران بزرگی همچون نورمن فاستر، کن یانگ و حسن فتحی با ارائه پروژه هایی درخشان در این حوزه، مفاهیم معماری پایدار را از سطح نظریه پردازی به عرصه اجرا وارد کردند. هر یک از این معماران با توجه به زمینه های بومی و شرایط اقلیمی متفاوت، راهکارهایی منحصر به فرد ارائه کرده اند که توانسته اند الهام بخش پروژه های متعدد در سراسر جهان باشند.
نمونه های موفق معماری پایدار، از خانه های خورشیدی و ساختمان های هوشمند گرفته تا شهرک های زیست محیطی، همگی گواهی هستند بر امکان پذیر بودن پیوند بین توسعه و حفاظت از محیط زیست. این پروژه ها ثابت می کنند که می توان ساختمان هایی طراحی کرد که در کنار زیبایی و عملکرد، نقشی مؤثر در پایداری زیست محیطی ایفا کنند.
معماری پایدار نه یک مد موقت، بلکه ضرورتی اجتناب ناپذیر در مسیر توسعه ای مسئولانه و آینده نگرانه است. این نوع معماری، الگوی نوینی از ساختن را مطرح می کند که در آن هماهنگی با طبیعت، بهره وری انرژی و عدالت فضایی اساس تصمیم گیری های طراحی را تشکیل می دهند و مسیر دستیابی به کیفیت زندگی مطلوب را هموار می سازند.
فهرست مطالب
مقدمه
معماری پایدار
۱- تاثیر پذیري از شرایط فرهنگی و محیطی و اقلیمی
۲- هماهنگی و سازگاري با طبیعت و محیط زیست (درك محیط)
۳- صرفه جویی در مصرف انرژي ( صرفه جویی و نگهداري انرژي )
۴- پاسخ درست به نیاز هاي عملکردي
۵- خوانایی و دور از ابهام
۶- الگو برداري از معماري بومی اما به صورت امروزي
۷- استفاده درست از مصالح هم از لحاظ بصري و هم از لحاظ زیست محیطی
اصول معماری پایدار
صرفه جویی در منابع
طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی
طراحی برای انسان
اهداف معماری پایدار
رویکردهای معماری پایدار
تحولات پایداری و مصادیق آن در معماری ایران
نظریات معماران در مورد معماری پایدار
کن يانگ
نورمن فاستر
يان کاپليکي
ريچارد راجرز
توماس هرتزوگ
نمونه معماری پایدار
برج هرست (Hearst tower)
ساختمان خورشیدی گردان و متحرك
برج های مسکونی پوتارجایا مالزی
مجتمع تجاری اداری Agung Sedayu جاکارتا
نتیجه گیري
منابع
