این پاورپوینت به بررسی علمی سیستم های گرمایش از کف، روش های اجرا، مزایای انرژی بر و ساختاری آن با تأکید بر بهینه سازی مصرف سوخت می پردازد.
مقدمه
سیستم های گرمایش از کف، از جمله روش های نوین تأمین حرارت در فضاهای ساختمانی به شمار می روند که بر پایه انتقال حرارت تشعشعی طراحی شده اند. در این روش، انرژی حرارتی از طریق لوله هایی که در زیر کف ساختمان قرار گرفته اند، به صورت یکنواخت در سطح پخش می شود. بهره گیری از این تکنولوژی باعث شده است تا مصرف انرژی بهینه تر شده و بسیاری از مشکلات متداول سایر سامانه های گرمایشی برطرف گردد.
پیشینه استفاده از گرمایش از کف به قرون گذشته بازمی گردد. رومی ها با عبور هوای گرم از کانال های زیر کف، نخستین شکل های ابتدایی این فناوری را به کار گرفتند. در شرق آسیا نیز شواهدی از کاربرد سامانه هایی مشابه یافت شده است، مانند سیستم های سنتی انتقال دود گرم از زیر کف در خانه های کره ای. در دوران معاصر، این فناوری به شکل مدرن تر با استفاده از لوله های آب گرم در دهه ۱۹۴۰ معرفی شد و پس از آن روند رشد فزاینده ای در کشورهای توسعه یافته پیدا کرد.
در ساختار امروزی، گرمایش از کف معمولاً با یکی از سه روش هوای گرم، الکتریکی یا آب گرم اجرا می شود. به دلیل ظرفیت پایین گرمایی هوا، استفاده از آن برای مصارف مسکونی محدود است. همچنین، روش الکتریکی تنها در شرایط خاص اقتصادی صرفه جوست. در مقابل، سیستم های هیدرونیک مبتنی بر آب گرم به دلیل پایداری حرارتی و بهره وری بالا، کاربرد گسترده تری دارند.
این فناوری نه تنها در کاهش مصرف سوخت نقش مهمی ایفا می کند، بلکه با طراحی مناسب، توزیع حرارت یکنواختی را در کل فضای داخلی فراهم می سازد. مقایسه ها نشان می دهد که دمای آب در سیستم های گرمایش از کف بین ۳۰ تا ۶۰ درجه سانتی گراد است، که به مراتب کمتر از دمای مورد نیاز در رادیاتورها بوده و همین عامل موجب صرفه جویی ۲۰ تا ۴۰ درصدی در انرژی می شود.
در ساختمان هایی با سقف بلند، سیستم گرمایش از کف موجب جلوگیری از هدررفت گرما به بخش های فوقانی فضا می گردد. برخلاف سیستم های مرسوم که گرمای تولیدی به سرعت به سقف منتقل می شود، در این روش حرارت از ناحیه کف به سمت بالا حرکت کرده و ناحیه ای را که بیشترین حضور انسان ها در آن است، به طور مستقیم گرم می کند. این ویژگی سبب کاهش اتلاف انرژی و بهره وری بیشتر سیستم می شود.
طراحی مناسب گرمایش از کف با در نظر گرفتن انتقال حرارت تشعشعی، موجب می شود حرارت بدون ایجاد جریان هوای گرم و مزاحم در فضا پخش شود. در نتیجه، محیط داخلی با دمای یکنواخت تر و شرایط طبیعی تری گرم می گردد. ویژگی های فنی این سیستم مانند کاهش دوده، جلوگیری از سیاه شدن دیوارها و عدم پوسیدگی لوله ها نیز، آن را به گزینه ای کارآمد در مهندسی تأسیسات تبدیل کرده است.
