این پاورپوینت بقعه شیخ زاهد گیلانی را از نظر موقعیت جغرافیایی، تاریخچه و معماری بررسی می کند. این اثر تاریخی با شماره ۸۲۴ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.
مقدمه:
بقعه شیخ زاهد گیلانی یکی از بناهای تاریخی و ارزشمند گیلان است که در دامنه های سرسبز لاهیجان، میان راه این شهر و لنگرود جای گرفته است. این بنا که مدفن شیخ تاج الدین ابراهیم، معروف به شیخ زاهد گیلانی، محسوب می شود، از جمله آرامگاه های مهم عرفانی ایران به شمار می رود. این بقعه در طول قرون متمادی نه تنها به عنوان محلی برای زیارت، بلکه به عنوان نمادی از تاریخ، فرهنگ و عرفان منطقه شناخته شده است.
معماری بقعه ترکیبی از هنر سنتی ایرانی و ویژگی های بومی گیلان را به نمایش می گذارد. سقف مخروطی شکل آن که با کاشی های فیروزه ای تزیین شده است، از مشخصه های بارز این بنا به شمار می رود. در ساخت بقعه از مصالحی مانند آجر و چوب استفاده شده است که در کنار موقعیت جغرافیایی خاص آن، جلوه ای منحصر به فرد به این بنا بخشیده است. موقعیت قرارگیری بقعه در میان درختان سرسبز و چشم انداز زیبای آن، فضایی روحانی و آرامش بخش ایجاد کرده است.
شیخ زاهد گیلانی، از مشایخ برجسته قرن هفتم هجری، نقش مهمی در انتقال آموزه های عرفانی به نسل های بعدی ایفا کرده است. او یکی از اساتید شیخ صفی الدین اردبیلی، بنیان گذار سلسله صفویان، بوده و تأثیر عمیقی بر طریقت های عرفانی داشته است. در طول قرون، بقعه او مورد توجه مریدان و پژوهشگران عرفان قرار گرفته و روایات مختلفی درباره زندگی و سیر و سلوک وی نقل شده است.
این آرامگاه در تاریخ ۵ دی ۱۳۴۷ با شماره ۸۲۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. قرارگیری آن در نزدیکی روستای شیخانه بریا که به سبب همین بقعه نام گذاری شده، نشان دهنده پیوند عمیق این مکان با تاریخ و فرهنگ منطقه است. بقعه شیخ زاهد گیلانی با گذشت سال ها همچنان یکی از مهم ترین جاذبه های تاریخی و فرهنگی گیلان باقی مانده و مورد توجه علاقه مندان به معماری سنتی، تاریخ و عرفان قرار دارد.
