این پاورپوینت به بررسی مفهوم اکو سیتی (eco city)، اصول طراحی، ویژگی ها و ابعاد توسعه اکولوژیک شهرهای پایدار می پردازد.
مقدمه:
اکو سیتی (eco city) به عنوان الگویی نوین در حوزه طراحی و توسعه شهری، پاسخی به چالش های روزافزون زیست محیطی و بحران های حاصل از رشد بی رویه شهرنشینی به شمار می رود. این مفهوم نخستین بار در سال 1971 توسط سازمان ملل مطرح شد و در دهه های بعدی، با گسترش آگاهی های محیط زیستی، مورد توجه برنامه ریزان، معماران و نظریه پردازان شهری قرار گرفت. اکو سیتی رویکردی تلفیقی میان نیازهای انسانی و اصول طبیعت محور دارد و تلاش می کند با حفظ تعادل میان توسعه و محیط زیست، راهکاری پایدار برای آینده شهرها ارائه دهد.
در شکل گیری اکو سیتی (eco city)، اصل بهره گیری از انرژی های تجدیدپذیر، به عنوان یکی از ارکان اساسی مطرح است. استفاده از خورشید، باد، زمین گرمایی و دیگر منابع پایدار، نقش مهمی در کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی و کاهش تولید گازهای گلخانه ای ایفا می کند. در طراحی چنین شهرهایی، هدف آن است که مصرف انرژی تا حد ممکن کاهش یابد و سیستم های هوشمند در مدیریت مصرف به کار گرفته شوند.
یکی دیگر از مؤلفه های کلیدی در ساختار اکو سیتی، مدیریت منابع آبی است. جمع آوری آب باران، تصفیه فاضلاب های خانگی برای استفاده مجدد، و کاهش مصرف سرانه آب، از جمله راهکارهایی هستند که در طراحی این نوع شهرها لحاظ می شوند. رویکرد اکولوژیک، شهر را به عنوان بخشی از چرخه طبیعی می بیند و سعی در بازسازی این چرخه در مقیاس شهری دارد.
طراحی کالبدی در اکو سیتی ها بر اساس مفاهیم اکولوژی شهری انجام می گیرد؛ مفاهیمی که برای نخستین بار توسط پاتریک گدس بین سال های 1890 تا 1925 مطرح شدند. نظریه های او درباره هم بستگی میان نواحی شهری و پیرامون شان، و نیز تأکید بر هماهنگی اجتماعی در شهر، زمینه ساز توسعه الگوهای نوین شهرسازی شد که بعدها در بنیان های فکری اکو سیتی (eco city) انعکاس یافت.
از سوی دیگر، اکو سیتی ها با هدف کاهش ضایعات و بازیافت مؤثر پسماندهای شهری طراحی می شوند. تفکیک زباله از مبدا، به کارگیری فناوری های نوین بازیافت و ایجاد چرخه بسته مواد، از سیاست هایی است که در این الگوی شهری دنبال می شود. این فرآیند نه تنها به کاهش آلودگی کمک می کند، بلکه بهره وری منابع را نیز افزایش می دهد.
زیست پذیری یکی از ارکان برجسته در اکو سیتی (eco city) محسوب می شود. کیفیت هوا، دسترسی به فضای سبز، پیاده مداری، حمل و نقل عمومی پاک و کاهش آلودگی صوتی، عواملی هستند که مستقیماً بر سلامت و رفاه ساکنان تأثیر می گذارند. چنین شهرهایی محیطی فراهم می کنند که نه تنها با طبیعت در تعادل است، بلکه با نیازهای انسانی نیز سازگار عمل می کند.
بررسی نمونه هایی از اکو سیتی های موفق مانند کوریترای برزیل، همرابی سوئد و سونگدو در کره جنوبی نشان می دهد که با ترکیب دانش فنی، مدیریت پایدار، مشارکت اجتماعی و دیدگاه های اکولوژیک، می توان شهرهایی ساخت که با چالش های قرن بیست و یکم سازگار باشند. اکو سیتی (eco city) نه تنها مدلی برای طراحی شهرهاست، بلکه نگرشی جامع به زندگی شهری در تراز با طبیعت محسوب می شود.
فهرست مطالب:
اکولوژی شهری
اکو شهر
اصول طراحی شهری با رویکرد توسعه اکولوژیک
مشخصات یک شهر اکولوژیک
بررسی مفهوم ابعاد توسعه اکولوژیک
خصیصه های توسعه اکولوژیک
نتیجه گیری
منابع
