مقاله تکنیک های ترمیم فاجعه ها در سیستم های پایگاه داده به روش های حفاظت از داده ها، بازیابی و ترمیم آن ها در برابر خرابی ها و حوادث فاجعه بار می پردازد.
مقدمه
با گسترش استفاده از کامپیوتر، کاربردهای آن به حوزه های مختلف زندگی انسان نفوذ کرده است، از جمله بخش های حیاتی مانند کنترل ترافیک هوایی، مدیریت خطوط دریایی، سیستم های خودکار فروش و حتی خدمات فروش بلیط سینما. در این میان، داده های ذخیره شده در سیستم های کامپیوتری، یکی از ارزشمندترین دارایی های هر سازمان محسوب می شوند که حفاظت از آنها امری ضروری است.
برای افزایش دسترس پذیری سیستم ها و کاهش خرابی های ناشی از بروز خطاهای سخت افزاری و نرم افزاری، تکنیک های تحمل خطا توسعه یافته اند. در این روش ها، داده های حیاتی در حافظه های پایدار ذخیره شده و نسخه های پشتیبان در مکان های مختلف نگهداری می شوند. با این حال، این اقدامات در برابر حوادث فاجعه باری مانند زلزله سال ۱۹۰۶ سان فرانسیسکو که نیمی از شهر را ویران کرد، ممکن است کارایی لازم را نداشته باشند.
به همین دلیل، رویه های گسترده تهیه نسخه های پشتیبان برای محافظت از داده ها در برابر رخدادهای غیرمنتظره توسعه یافته اند. از جمله این روش ها می توان به مدل پدر-پدربزرگ-فرزند، تکنیک های رویدادنگاری افزایشی و متد نسخه برداری تصویری از داده ها اشاره کرد. علاوه بر این، برای اطمینان از تداوم عملکرد سیستم پس از وقوع یک حادثه، علاوه بر بازیابی داده ها، سخت افزارهای مورد استفاده نیز باید جایگزین شوند تا سرویس دهی عادی سیستم مختل نشود.
تعریف ترمیم پایگاه داده ها
پایگاه داده ها همواره در معرض آسیب های احتمالی قرار دارند و ممکن است به دلایل مختلف دچار نقص و خرابی شوند. سیستم مدیریت پایگاه داده باید قادر باشد در صورت بروز خرابی، داده ها را ترمیم کرده و خسارات واردشده را جبران کند. به طور کلی، خرابی در سیستم نتیجه ای از یک اشتباه است که خود ناشی از نقص در ساختار یا عملکرد سیستم می باشد.
ترمیم پایگاه داده به معنای بازگرداندن آن به آخرین وضعیت سازگار پیش از وقوع خرابی است، به گونه ای که هیچ اثری از آسیب باقی نماند. هدف اصلی این فرآیند، اطمینان از یکپارچگی داده ها و حفظ سازگاری آنها پس از بروز مشکل است.
