مقدمه
هویت، مجموعه صفات و مشخصاتی است که فردی را از افراد دیگر یا شیئی را از اشیای دیگر متمایز می کند. در هر عصری از زندگی اجتماعی بشر متناسب با نیازها و امکانات همان دوره تعیین هویت افراد مورد توجه بوده و روش های علمی خاص برای تشخیص هویت، متداول بوده است.
از روش های قدیمی تشخیص هویت می توان به داغ کردن بدن با فلز گداخته اشاره کرد. به اعتقاد سرهنگ فخرز در قدیم به منظور تنبیه و نیز تشخیص هویت مجرمان حرفه ای، روی کتف و گونه یا پیشانی آنها با فلز گداخته علامت می گذاشتند، در فرانسه روی شانه راست محکومین به زندان موقت با اعمال شاقه، علامت T و محکومیت به زندان دائم با علام TP و محکومین جرم جعل را با علامت TPF با فلز گداخته علامت گذاری می کردند. امپراتوران روم باستان هم برای مشخص کردن افراد جنایتکار و اسیران از سایر اقشار جامعه، پیشانی اسیران و بردگان را با حرف S و قاتلین را با حرف M داغ می کردند.
تن پیمایی از دیگر روش های قدیمی تشخیص هویت بود که در آن به منظور شناسایی، قسمت هایی از بدن را اندازه گیری می کردند. بر این اساس مجرمین را بر حسب قد، طول نیم تنه در حال نشسته، اندازه دور سر و عرض سر، طول پای چپ، طول گوش راست، رنگ پوست، رنگ چشم، رنگ مو، شکل و طول لاله گوش، سالک، خال و… دسته بندی و سوابق آنها بایگانی می شد و در نتیجه به این روش افراد شناسایی می شدند. البته در حال حاضر هم بعضی از مشخصه های تن پیمایی در فرم مشخصات زندانیان تازه وارد و داوطلبان استخدام ثبت می شود و در تعقیب و شناسایی مجرمان فراری از این علائم تحت عنوان چهره نگاری استفاده می شود. اما انگشت نگاری در میان روش های قدیمی روشی قاطع برای شناسایی هویت انسان هاست که خطوط برجسته سرانگشتان را بررسی می کند.
با پیشرفت علم، شناساگرهای ژنتیکی هم برای تشخیص هویت به کار گرفته شدند. در نهایت هم روش های ملکولی (PCR) مطرح شدند که در مقایسه با سایر روش های بیولوژی ملکولی مطمئن ترین روش برای آنالیز DNA نمونه های بیولوژیک به جا مانده در صحنه جرم است. تهیه نسخه های متعدد از یک ژن، بررسی بود یا نبود یک ژن خاص در یک قطعه DNA، تشخیص بیماری های ژنتیکی پیش از تولد، بررسی عفونت های باکتریایی و ویروسی، تشخیص جهش ها و سرطان ها، مطالعات باستان شناسی و تکامل، تعیین جنسیت جنین، تعیین هویت اجساد مجهول الهویه، تشخیص هویت مجرمان در پرونده های جنایی، آنالیز انتقال صفات در حیوانات وحشی و کنترل شکار حیوانات به منظور حفظ محیط زیست و حیات وحش از کاربردهای این روش به حساب می آیند.
